O mércores dez de febreiro fixemos unha visita ó Museo etnográfico da Capela.
A organizadora foi a nosa amiga Iria,alumna en prácticas de terapia ocupacional,
natural deste concello,a quen lembramos con agarimo.A visita incluíu tamén unha
ruta de 3km. por sendeiros dunha zona na que poderemos atopar sitios de interese
como muíños,igrexas,etc,pero infelizmente non puidemos percorrela por mor do tem-
po,moi chuvioso.
De tódolos xeitos foi unha experiencia moi enriquecedora,xa que puidemos facernos
unha idea de como era a vida rural nos tempos dos nosos avós e antepasados a través
dos numerosos obxectos relacionados coa cultura rural galega tradicional,concreta-
mente os relacionados coa vida cotiá(apeiros de labranza,ferramentas artesanais,etc)
doutros tempos.Tamén nos chamou a atención a antiga casa reitoral na que se atopa o
museo e a súa arquitectura(lareira,tellados,etc)
Recomendamos esta visita a todos os nosos coñecidos porque é moi importante saber de
onde vés para saber realmente onde te atopas no mundo.Ademáis,foi unha oportunidade
para a convivencia nun contexto distinto do habitual.
“Brétemas”
E quedaron
engaioladas
nas brétemas
das ialmas
un feixe de
lágrimas douradas
polo que un día
foi e parece non voltar.
Quedaron
sembradas miles de historietas contadas,
a carón do
lume, co fume das lareiras
impregnando os
lares,
deixando
pegadas nas miradas dun presente
que se consume
inútilmente
dentro da xente
que se dí “decente”.
Cándo voltará
o sentir da natureza,
o poder das
bruxas meigas,
o cantar das
fadas,
perocorrendo a
lúa nos ollares.
Cándo os nenos
a xogar cos campos perlados de saraiba.
Hai mirares
doutras épocas,
que trascenden
o dito,
e o que todavía
está por dicir.
